Ostatnimi laty rzemiosło przechodzi renesans. Nie tylko dlatego, że rękodzielnicy tworzą ciekawe pamiątki, lecz także ze względu na ich wysoką wartość kulturalną na wyspach. Niektóre rzemiosła, na przykład dziewiarstwo, wikliniarstwo i koronkarstwo, mogą pochwalić się naprawdę długą historią.
Historia innych rzemiosł, takich jak tkactwo i garncarstwo, sięga czasów prehistorycznych. 'Sleeping Lady' w Hypogeum to gliniasta figurka wykonana w misterny sposób. W Świątyniach Tarxien archeologowie znaleźli również fragmenty lnianych materiałów barwionych na czerwono. Tkaniny te pokazują, że prehistoryczni wyspiarze bardzo dobrze radzili sobie w tkactwie.
Arabowie sprowadzili bawełnę na Maltę około 870 roku, a wraz z nią swoją wiedzę z zakresu tkactwa i barwników. Produkcja bawełny stała się głównym przemysłem wiejskim od czasów średniowiecznych aż do początków XIX wieku. W czasach Rycerzy płótno bawełniane z Gozo było bardzo cenione na kontynencie europejskim.
Nawoływano do praktykowania tkactwa, hafciarstwa i koronkarstwa, często zachęcał do tego Kościół. Życie na Gozo i większości wiejskiej części Malty było dość surowe i przemysł rzemieślniczy stał się głównym źródłem dochodu dla rodzin wiejskich. Tkaniny te były w XVII wieku wykonywane w taki sposób, że wielu Wielkich Mistrzów zabroniło noszenia haftowanej i fantazyjnej odzieży, ponieważ uznawali je za frywolne i niezgodne z drogą Zakonu.
W czasach panowania Zakonu najbardziej rozkwitło rzemiosło związane ze złotem i srebrem. Najcenniejszymi elementami wytwarzanymi na Malcie są wyroby filigranowe i biżuteria. W dzisiejszych czasach maltańscy złotnicy przeżywają rozkwit a ich prace są często eksportowane do większych zagranicznych miast.