De afgelopen jaren maken lokale ambachten weer een bloeiperiode door. Niet alleen omdat ze interessante souvenirs opleveren, maar ook vanwege hun grote culturele waarde voor de eilanden. Sommige ambachten, zoals breien, mandvlechten en kantklossen, kunnen bogen op een lange geschiedenis.

Andere ambachtsvormen zoals weven en pottenbakken zijn terug te voeren tot de prehistorie. Het beeldje van de ‘slapende vrouw’ die in het Hypogeum is gevonden, getuigt van groot vakmanschap. Dit beeldje is een symbool voor het bijzondere erfgoed van dit land en maakt een essentieel onderdeel uit van de Maltese identiteit. In de tempels van Tarxien hebben archeologen ook fragmenten gevonden van roodgeverfde kledingstoffen die van vlas zijn gemaakt. Deze stoffen tonen aan dat de prehistorische eilandbewoners behoorlijk bedreven waren in de weefkunst.

De Arabieren brachten rond 870 katoen naar Malta en tegelijkertijd hun kennis op het gebied van weven en verven van stoffen. Vanaf de middeleeuwen werd de katoenproductie een belangrijke industrie op het platteland en dit bleef zo tot begin negentiende eeuw. Tijdens het tijdperk van de ridders was katoenlinnen een bijzonder waardevol product op het vasteland van Europa.

Weven, borduren en kantklossen waren activiteiten die werden gestimuleerd, vaak door de kerk. Het leven op Gozo en in grote gedeelten van het platteland van Malta was relatief zwaar en de ambachtsindustrieën werden een belangrijke bron van inkomsten voor de plattelandsgezinnen. In de zeventiende eeuw was de kwaliteit van deze stoffen zo hoog dat verschillende Grootmeesters het dragen van geborduurde en modieuze kleding verboden, omdat ze dit als frivool beschouwden en niet vonden passen bij de religieuze roeping van de Orde.

Een ambacht dat werkelijk bloeide onder de ridders was het maken van goud- en zilverwerk. Malta’s kostbaarste producten waren filigrein en sieraden. Ook vandaag de dag doen Maltese goudsmeden goede zaken en wordt hun werk vaak naar grote steden in het buitenland geëxporteerd.